Het was moeilijk om Noodweer van Marijke Schermer weg te leggen als je iets anders moet doen, je zit er direct in als je eenmaal begint. Het is een heftig boek, waarbij je goed op moet letten omdat je al snel de draad kwijt kan raken, dat je niet meer weet wie wat zegt. Zowel de cover als de titel passen bij het boek, het geeft een tipje van de sluier weer, waar het onder andere over kan gaan, maar daar wordt je je pas halverwege van bewust. De auteur weet de spanning goed op te bouwen, Langzaamaan laat ze steeds meer zien van Emilia, om uiteindelijk te knallen met een goed plot die je niet verwacht.
Noodweer van Marijke Schermer is heel erg beeldend en helder geschreven, maar kan, zoals gezegd, nogal warrig overkomen als je even niet oplet bij de gesprekken. Zo te verder je in het boek komt, zo te beter je snapt waarom Emilia zich gedraagt zoals ze zich gedraagt. Je krijgt met haar te doen, maar ook met haar kinderen en haar man. Je voelt het verdriet, de pijn en de strijd van Emilia, je begrijpt haar waarom ze een bepaalde episode geheim probeert te houden. Het is iets wat je niet snel aan iemand vertelt, ook al is dat beter van wel, zeker aan je partner, maar soms is iets te heftig en kan je er simpelweg niet over praten.
Noodweer van Marijke Schermer is origineel, maar kan voor sommigen die iets soortgelijks hebben meegemaakt, herkenbaar overkomen.
Ik had overigens verwacht dat het boek dikker zou zijn en hoop dan ook dat dit het eerste deel is, dat er nog een vervolg komt, want voor mijn gevoel is het verhaal nog niet af. Heb het gevoel dat het eind afgekapt is. De laatste zin kan me namelijk niet overtuigen of het echt wel zo is.
Hoeveel boekjes geef je het boek?
📔📗📕📙
Reactie plaatsen
Reacties