Van UITGEVERIJ ASPEKT mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken.
Subtitel:
Mijn moeder een 'bevoorrechte' Jodin
Waar gaat het boek over?
Mars groeit op in Den Haag. Ze is nog geen 7 jaar als de oorlog uitbreekt. In de jaren daarna wordt haar ooit zo zorgeloze wereld steeds kleiner. Ze leert onzichtbaar te zijn, zichzelf weg te cijferen. Als vader Iwan machteloos ziet, hoe zijn gezin in Barneveld wordt opgepakt en weggevoerd, is moeder Renée voor Mars nog haar enige houvast. In kamp Westerbork verandert haar moeder van een struise dame in een fysiek wrak met een sterke geest. Samen proberen ze te overleven. Pas in juni 1945 keren ze terug vanuit Theresienstadt in Nederland. Iwan en zijn gezin behoorden tot de ‘Barnevelders’, een groep joden die een onzekere bescherming genoot van de Duitsers, omdat ze op de lijst van secretaris-generaal Frederiks stonden. Na de oorlog kregen zij de titel ‘bevoorrechte joden’. Iets waar Mars haar leven lang mee zou worstelen. Ja, ze overleefde de oorlog, maar ze verloor haar jeugd, haar onschuld, haar vroegste herinneringen en haar levenslust. En ook na de oorlog bleef het een kwestie van overleven. Daarbij gaf ze ongewild haar oorlog aan haar eigen kinderen door. Hoezo bevoorrecht?
Bron: bol
Over de auteur:
Renée Blom (60jr), auteur, journalist, oud-wethouder en raadslid te Nieuwegein en de dochter van Mars, beschrijft op indringende wijze de belevenissen van haar moeder tijdens de Tweede Wereldoorlog en de moeizame relatie met haar moeder na de oorlog. Met dit boek lost zij een belofte in, die ze haar moeder op haar sterfbed deed.
Bron: achterkant boek
Omslagontwerp:
Snegina Uzunova
Binnenwerk:
Paul Timmerman
Jaar van verschijnen:
2020
EAN:
9789463389143
Bindwijze:
Paperback
Aantal pagina's:
202
Genre:
Tweede Wereldoorlog
Verfilmd?
Voor zover bekend is het boek (nog) niet verfilmd, maar het boek leent zich er goed voor om verfilmd te worden.
Wat vind je van het boek?
Bij het zien van het meisje op de cover van Vernietst van Renée Blom wil je weten wie zij is en wat haar verhaal is. Het is schokkend om de pasfoto, die een paar jaar na deze foto is genomen, te zien in het boek. Die geeft heel goed weer wat een oorlog met een kind kan doen, hoe het de onschuld van een kind kan doen laten verdwijnen.
De titel, die al snel duidelijk zal worden in het verhaal, doet het ergste vermoeden.
De subtitel doet je de wenkbrauwen fronsen. Je wilt weten wat ermee bedoeld wordt en in hoeverre het klopt dat het meisje op de cover een 'bevoorrechte' Jodin was. In ieder geval weet je bij het lezen van de titel en subtitel wat voor soort verhaal je kan verwachten.
De foto's in het boek maken het boek compleet.
In Vernietst vertelt Renée Blom het verhaal van haar moeder en het gezin waar haar moeder in opgroeide. Over hoe ze de Tweede Wereldoorlog hebben weten te overleven en wat ze hebben meegemaakt in die verschrikkelijke tijd. Een tijd waarin veel verdriet, angst en zorgen was, maar waar ook momenten bij waren dat ze even alles konden vergeten, dat de moeder van de auteur even echt kind kon zijn door met andere kinderen te spelen, kattenkwaad kon uithalen en van alles te ontdekken in de natuur. Helaas waren die momenten maar van korte duur, want boven alles heerste het gevoel van angst om wat er ging gebeuren en de zorgen om haar ouders en zusje, vooral de zorgen om haar moeder, die ze graag zoveel mogelijk wilde bijstaan waardoor ze veel te jong volwassen werd. De oorlog zou niet alleen in die jaren blijven spelen, maar haar hele verdere leven zou ze zich afvragen waarom ze tot de 'bevoorrechte' Joden behoorde, wat men erover zei, maar tegelijkertijd ook besefte wat ze ook allemaal heeft verloren. Dat alles gaf ze onbedoeld door aan haar kinderen. Het verhaal laat heel goed zien wat voor impact oorlog en geweld op een kind kan hebben.
Wat opvalt in Vernietst van Renée Blom is dat de ouders van de moeder van de auteur hun kinderen zoveel mogelijk probeerden te beschermen, zoveel mogelijk kind probeerden te laten zijn, vaak leugentjes om bestwil vertelden omdat de waarheid te gruwelijk was, maar dat de moeder haar ouders ook zoveel mogelijk probeerde te ontlasten door ze niet te veel lastig te vallen, vooral niet met vragen. Ze leerde al jong om haar gevoelend te onderdrukken. De moeder van de moeder deed alles in de kampen om haar kinderen zo veel mogelijk te laten eten en ze was er als de kippen bij als er iets was met een van haar kinderen was. Ook voel je geregeld de bezorgdheid van de moeder voor haar moeder. Je voelt in alles de liefde van het gezin voor elkaar en dat ze elkaar wilden beschermen. Het is schokkend wat de moeder van de auteur en haar ouders en vele anderen hebben meegemaakt en hebben gezien in de Tweede Wereldoorlog. Verhalen die voor diegenen die het meegemaakt hebben bekend voor zullen komen, maar ook voor diegenen die ervan hebben gehoord van hun (groot)ouders. Het is overigens een verhaal dat je in het tijdsbeeld moet plaatsen. Dat wat toen normaal was, nu vaak niet meer gebeurd, zoals de luizen met petroleum uit het haar bestrijden.
Renée Blom heeft Vernietst op een indringende, maar ook beeldende manier geschreven. Ook al heb je de Tweede Wereldoorlog niet meegemaakt, je krijgt door het lezen van het verhaal het gevoel dat je het samen met haar moeder en grootouders vanaf de zijlijn meemaakt. Je wordt meteen vanaf de eerste pagina gegrepen door het verhaal. Je krijgt een goed beeld van hoe de jeugd van de moeder van de auteur was, hoe zij het in de kampen had en in het kort hoe haar verdere leven was. Het is voornamelijk het verhaal van de Tweede Wereldoorlog vanuit kinderogen. De auteur heeft dat goed weten te beschrijven.
Het is mooi dat de auteur niet alleen het verhaal van haar moeder en grootouders heeft verteld, maar dat ze haar moeder ook af en toe een brief heeft geschreven over wat ze gelezen heeft. Dat ze meer begrip krijgt voor haar moeder, waarom ze was als ze was en dat ze haar opa met andere ogen bekijkt. Daarnaast is het goed dat ze in haar laatste brief in gaat op hoe de rechten het kind vandaag de dag nog steeds overal ter wereld geschonden worden en waarom haar moeder uiteindelijk besloot dat haar verhaal verteld moest worden.
Kortom; Het is goed dat Vernietst van Renée Blom is geschreven. De reden is precies wat de moeder van de auteur heeft gezegd: 'omdat we echt nooit mogen vergeten wat oorlog en geweld met kinderen doet.' Maar ook wat betekent voor de verdere leven van het kind. Alleen daarom al zou iedereen dit boek moeten lezen.
Voldeed het boek aan je verwachtingen?
Ja, dat deed het boek.
Wat vind je van de cover?
Het is een mooie cover die past bij het boek. Na het lezen van dit boek, maar eigenlijk heb je dat gevoel al heel snel tijdens het lezen, vind je het jammer dat de onschuld die het meisje uitstraalt, al vrij snel zal verdwijnen.
Wat vind je van de titel van het boek?
De titel is heel erg goed gekozen. Het is een alleszeggende titel.
Wat vind je van de subtitel van het boek?
De subtitel doet je de wenkbrauwen fronsen, je wilt weten waarom ze 'bevoorrecht' was en of dat ook wel zo was. Je wordt onder andere daardoor nieuwsgierig naar het verhaal.
Wat vind je van de schrijfstijl?
Het verhaal is op een indringende en beeldende manier geschreven, vooral door het laatste leest het verhaal vlot weg.
Wat vind je van de opbouw van het verhaal?
Het verhaal is goed opgebouwd. Het verhaal is op een chronologische manier geschreven waarbij er soms teruggeblikt wordt in de tijd als het verhaal erom vraagt.
Zat je direct in het verhaal?
Ja, ik zat direct in het verhaal.
Weet dit boek je aandacht vast te houden?
Ja, het boek weet je aandacht vast te houden. Als je er eenmaal in bent begonnen kun je niet meer stoppen met lezen, omdat je wilt weten hoe het verhaal verder gaat, of het hele gezin van de moeder van de auteur de Tweede Wereldoorlog zal overleven en of ze ooit weer terug kunnen naar hun huis.
Heeft de auteur je kunnen raken?
Ja, dat heeft de auteur zeker. Het hele verhaal heeft me geraakt.
Mooie quote in het boek:
Je mag trots zijn op wie en wat je bent.
Zou je het boek aanraden?
Ik kan iedereen het boek aanraden.
Voor welke doelgroep zou dit boek geschikt kunnen zijn?
Voor eenieder die van waargebeurde verhalen over de Tweede Wereldoorlog houdt.
Hoeveel boekjes geef je het boek?
📘📗📙📔📕
Ga je het boek nog een keer lezen?
Nee, dat ga ik niet.
Ga je het boek houden of geef je het weg?
Ik ga het boek weggeven.
Houdt het boek je nog lang bezig nadat je het uit had?
Ik denk wel dat het boek mij nog even bezig gaat houden.
Ga je vaker een boek van deze auteur lezen?
Ja, dat ga ik zeker.
Website van de auteur:
RENÉE BLOM - AUTEUR
Website van de uitgever:
Reactie plaatsen
Reacties