Van Rosemarijn Milo mocht ik haar boek recenseren. Ik wil haar daar hartelijk voor danken.
Subtitel:
Vijf vrouwen en een familiegeheim
Waar gaat het boek over?
Karel Hamer (1882-1958), ooit handelsreiziger van beroep, verhaalt over het noodlot dat een stempel heeft gedrukt op zijn persoonlijke leven, maar ook over de wereldrampen, die de loop van de 20ste eeuw hebben bepaald. Karel heeft zijn jong overleden vrouw, de opstandige Guusje Maes, aanbeden maar wist zich geen raad met haar verlangen naar emancipatie. De oorzaak van Guusjes dood is bijzonder lang het goed bewaarde familiegeheim geweest, dat Karel de rest van zijn leven met zich heeft meegedragen en dat pas tientallen jaren na zijn dood aan de openbaarheid is prijsgegeven. Karel Hamer (1882-1958), ooit handelsreiziger van beroep, verhaalt over het noodlot dat een stempel heeft gedrukt op zijn persoonlijke leven, maar ook over de wereldrampen, die de loop van de 20ste eeuw hebben bepaald. Karel heeft zijn jong overleden vrouw, de opstandige Guusje Maes, aanbeden maar wist zich geen raad met haar verlangen naar emancipatie. De oorzaak van Guusjes dood is bijzonder lang het goed bewaarde familiegeheim geweest, dat Karel de rest van zijn leven met zich heeft meegedragen en dat pas tientallen jaren na zijn dood aan de openbaarheid is prijsgegeven.
Bron: bol
Over de auteur:
Rosemarijn Milo, Karels kleindochter, dacht aanvankelijk dat zij celliste zou worden, maar ging na haar conservatoriumopleiding rechten studeren. Zij werd advocaat en rechter. Tegen het einde van haar juridische loopbaan is ze definitief in Frankrijk gaan wonen, waar ze nog een aantal jaren heeft gewerkt als juridisch vertaalster om ten slotte schrijfster te worden. Zij publiceerde eerder 'Brieven uit La Dominance', 2012 en 'Een vervlogen droom - verslag van een te kort leven', 2019.
Bron: achterkant boek
Omslagontwerp:
Yves Nicolay
Jaar van verschijnen:
2020
EAN:
9789087599706
Bindwijze:
Paperback
Aantal pagina's:
254
Genre:
Literatuur en romans
Verfilmd?
Het boek is (nog) niet verfilmd, maar leent zich er goed voor om verfilmd te worden.
Wat vind je van het boek?
Bij het zien van de schitterende cover van Het hoge woord van Rosemarijn Milo wil je weten wie de man op de cover is en wat zijn verhaal is. Je wilt weten waarom hij verdriet heeft, want dat hij dat heeft, is wel heel duidelijk aan zijn ogen te zien. De titel maakt nieuwsgierig. Je wilt weten wat de man zo hoog zit.
In Het hoge woord van Rosemarijn Milo laat de auteur haar opa zijn levensverhaal aan een fictieve buurman vertellen waarbij de buurman het weer op zijn beurt opschrijft. Hij heeft dat in dagboekvorm gedaan waarbij hij de gesprekken met Karel op vertellende manier heeft geschreven zoals Karel hem dat verteld heeft. Het verhaal leest daardoor heel erg vlot weg. De auteur heeft dat op een hele originele manier gedaan. Deels is het verhaal dan ook fictief en aan het eind vertelt ze welke stukjes van haar opa fictief zijn en waarom ze dat heeft gedaan. Feit en fictie heeft zij heel erg mooi met elkaar weten te verweven. Al heel snel vergeet je dat de buurman en zijn vrouw fictief zijn, je hebt het gevoel dat de buurman en zijn vrouw echt bestaan, dat het echt zo is gegaan, zoals beschreven.
Meteen vanaf het begin zit je in het verhaal van Karel en wil je weten hoe het verder gaat, hoe het zal aflopen. Op een gegeven moment laat hij soms iets los over zijn eerste vrouw, maar dan stopt hij er ineens mee, zegt hij dat hij daar later op terug zal komen. Hij maakt je daardoor steeds nieuwsgieriger naar Guusje en je kunt dan ook niet wachten totdat hij eindelijk over haar gaat vertellen, ondanks dat je ook wilt weten hoe het in zijn leven is gegaan. Tegelijkertijd heb je ook met hem te doen, leef je met hem mee en wil je soms zeggen dat hij even moet gaan rusten, even op adem komen en dat wat hij vertelt heeft, even laten bezinken. Niet alleen voor hemzelf, maar ook voor zijn buurman. Karels leven blijkt namelijk niet geheel over rozen te zijn gegaan, hij blijkt nogal wat voor zijn kiezen gehad te hebben, niet alleen met zijn huwelijken maar ook bijvoorbeeld tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als Karel eindelijk over Guusje kan vertellen, wat dan evengoed nog niet zo makkelijk gaat, dat hem nog steeds emotioneert, blijkt dat zij eigenlijk, zoals hij ook zal zeggen, te vroeg is geboren. Ze paste met haar hang naar emancipatie en haar sterke wil niet in haar tijd waarin de man nog de baas was over de vrouw. Je moet het levensverhaal van Karel dan ook in het tijdsbeeld plaatsen, waarin, hoe onbegrijpelijk nu ook, Karel veel onbegrip had voor zijn eerste vrouw, maar die tegelijkertijd zijn ogen opende over bepaalde zaken zoals bijvoorbeeld over het krijgen van kinderen. Op een gegeven moment krijg je een vermoeden dat Guusje niet overleden is op de manier zoals Karel eerst vertelde, maar dat ze op een andere manier is overleden.
Het hoge woord van Rosemarijn Milo is een verhaal vol schaamte, schuldgevoelens, gevoel te kort geschoten te zijn bij zijn vrouwen en kinderen en onbegrip, maar je voelt ook de liefde voor vooral zijn eerste vrouw, zijn (klein)kinderen en voor een van zijn grootmoeders. Soms moet je lachen om een anekdote die hij vertelt, zoals bijvoorbeeld over de geboorte van een van zijn kleinkinderen. Karel is ook zelf reflecterend, durft zijn mindere kanten zoals bijvoorbeeld dat hij niet met geld om kan gaan toe te geven. Het verhaal van Guusje zet je aan het denken. Je gaat je afvragen hoeveel vrouwen van haar tijd net zo dachten zoals zij, vooral over hoeveel kinderen ze kregen en hoe ze er echt over dachten.
De foto's maken het boek compleet, je krijgt een nog beter beeld van hoe Karel en zijn gezin eruit zagen.
Kortom; Het hoge woord van Rosemarijn Milo vertelt het levensverhaal van Karel Hamer die het een en ander voor zijn kiezen heeft gehad en zich schaamt en schuldig voelt over hoe hij op het een en ander heeft gereageerd in het verleden. Vooral het verhaal van Guusje zet je aan het denken.
Voldeed het boek aan je verwachtingen?
Ja, dat deed het boek.
Wat vind je van de cover?
Die is schitterend, die is heel erg goed gekozen.
Wat vind je van de titel van het boek?
Die is heel erg goed gekozen, want daar gaat het verhaal over, dat de hoofdpersoon het hoge woord kwijt moet.
Wat vind je van de schrijfstijl?
Het verhaal is op een vertellende manier geschreven. Je hebt het gevoel dat je bij Karel bent en samen met de buurman naar zijn levensverhaal zit te luisteren onder het genot van een borrel en de heren tussendoor aan een sigaar lurkend.
Hoe origineel is het verhaal?
Heel erg origineel.
Wat vind je van de opbouw van het verhaal?
Die is goed.
Zat je direct in het verhaal?
Ja, ik zat er direct in.
Weet dit boek je aandacht vast te houden?
Ja, dat weet het boek zeker. Als je er eenmaal in bent begonnen, dan kun je niet meer stoppen met lezen.
Zou je bevriend kunnen zijn met de hoofdpersoon?
Ja, dat denk ik wel.
Wat vond je van de locaties in het boek?
Nijmegen is een hele mooie stad en Meppel klinkt ook heel mooi.
Heeft de auteur je kunnen raken?
Ja, dat heeft ze zeker. Het hele verhaal heeft me geraakt. Zoals Guusje dacht over kinderen krijgen zette mij weer even aan het denken aan de vrouwen uit die tijd. Ik vraag me af hoeveel vrouwen uit die tijd nu echt blij waren met weer een zwangerschap en alles wat daarbij komt kijken en hoeveel vrouwen uit die tijd graag ook iets anders hadden gedaan. Het doet me weer eens beseffen hoe veel makkelijker we het nu hebben op dat gebied.
Zou je het boek aanraden?
Ik kan iedereen het boek aanraden.
Voor welke doelgroep zou dit boek geschikt kunnen zijn?
Voor de nazaten van Karel Hamer.
Hoeveel boekjes geef je het boek?
📙📔📗📕📘
Ga je het boek nog een keer lezen?
Misschien.
Ga je het boek houden of geef je het weg?
Het boek mag terug in de boekenkast.
Houdt het boek je nog lang bezig nadat je het uit had?
Ik denk dat bepaalde stukjes mij nog wel even bezig zullen houden, al dan niet bewust.
Ga je vaker een boek van deze auteur lezen?
Ja, dat ga ik zeker.
Website van de uitgever:
Reactie plaatsen
Reacties