Ik mocht dit boek in 2016 lezen voor de leesclub van bol en ben daar heel erg blij om, want het is een geweldig boek. Deze recensie schreef ik op 24 september 2016 op mijn vorige boekenblog.Waar gaat het boek over? ‘Achter gesloten deuren’ lees je in één ruk uit! In Engeland zijn er meer dan 500.000 exemplaren van verkocht. ‘Achter gesloten deuren’ is de spannende thriller die iedereen leest! Iedereen kent wel een echtpaar als Jack en Grace: hij is knap en rijk, zij is charmant en elegant. Mensen om jaloers op te zijn, als je ze niet aardig zou vinden. Je zou Grace beter willen leren kennen. Maar dat is moeilijk, want Grace en Jack zijn altijd samen. Sommigen zouden dit ware liefde noemen. Anderen zouden zich misschien afvragen waarom Grace nooit de telefoon opneemt. En waarom ze nooit op visite komt, ook al werkt ze niet. En waarom een slaapkamer van hun huis tralies voor het raam heeft. ‘Achter gesloten deuren’ houdt je van begin tot eind geboeid en B.A. Paris is de sensatie uit Engeland! Deze thriller heeft al honderdduizenden fans in Groot-Brittannië! ‘Een van de topthrillers van 2016!’Bron: bolWat vind je van het boek? De eerste hoofdstukken van Achter gesloten deuren van BA Paris vond ik nogal zoetsappig, maar op het moment dat ik dacht dat het zoetsappige wel mocht veranderen in wat spannenders, omdat ik dat nu eenmaal van een thriller verwacht, anders had het wel een roman geweest, kreeg het verhaal een totaal andere wending. Vanaf dat moment had ik moeite om het boek weg te leggen en wilde ik steeds verder lezen, kon ik niet meer stoppen met lezen (tot ongenoegen van manlief, wat dan weer een goed teken is. 😉). Wilde weten hoe verder ging, hoe het zou aflopen. Het werd steeds spannender en je krijgt steeds meer een hekel aan een bepaald persoon en meer respect voor een ander persoon. Op een gegeven moment ga je anders tegen bepaalde dingen aankijken en krijg je het gevoel dat er iets niet zo is verlopen als dat het werd verteld. Dat sommigen meer door hebben dan je in eerste instantie dacht.Het heden en verleden worden in Achter gesloten deuren van BA Paris mooi afgewisseld zodat je begrijpt waarom er iets gebeurt in het heden.Het einde komt toch nog onverwacht en loopt anders dan je verwacht, maar ergens kon je dat ook wel weer verwachten.Wat vind je van de cover? De cover past echt bij het boek, het laat zien waar het boek over gaat.Wat vind je van de titel van het boek? Ook die is goed gekozen en laat zien waar het boek over gaat.Wat vind je van de schrijfstijl? Heel erg vlot en beeldend.Welke persoon vond je het leukst en waarom? Grace omdat ze een sterke vrouw is die zich niet bij alles neerlegt.En aan wie had je een hekel en waarom? Jack, lees het boek maar om te lezen waarom ik een hekel aan hem heb.Wat vond je van de locaties in het boek? Het huis is ondanks alles toch een droomhuis, Thailand lijkt me een mooi land.Heeft de auteur je kunnen raken?Absoluut, ze geeft weer dat niet altijd alles is wat het lijkt.Zou je het boek aanraden? Absoluut, het is een echte aanrader.Hoeveel boekjes geef je het boek? 📙📗📕📔Ga je het boek nog een keer lezen? Misschien wel.Ga je het boek houden of geef je het weg? Het is een e-book, dus ik kan het niet weggeven, maar hij mag op mijn e-reader blijven staan.Ga je de verfilming bekijken? Voor zover ik weet is er (nog) geen verfilming, maar mocht die er ooit komen, wat ik wel verwacht, dan ga ik die niet kijken.Houdt 't boek je nog lang bezig nadat je het uit had?Ik heb het boek net uit, maar ik denk dat het me nog wel even bezig zal houden.Ga je vaker een boek van deze auteur lezen? Ik denk het wel.

Waar gaat het boek over? Wanneer Jo door haar man wordt ingeruild voor een jongere vriendin verhuist ze naar een binnenvaartschip op de Theems. Tijdens haar huwelijk hoefde ze alleen maar te koken, maar ze merkt al snel dat ze nu meer zal moeten doen om de boel drijvende te houden.Gelukkig krijgt ze hulp van een vriendin van haar dochter. Dora is op het laatste moment weggevlucht van haar bruiloft en vraagt Jo om een veilige haven waar ze haar leven op orde kan krijgen. De beide vrouwen krijgen al snel ongevraagd bezoek van de arrogante, maar aantrekkelijke Marcus en de charmante klusjesman Tom. Alsof dat al niet ingewikkeld genoeg is moeten ze met z'n vieren het Kanaal oversteken...naar Nederland!Bron: bolWat vind je van het boek? Schoon schip van Katie Fforde is een heerlijke feelgood roman dat voorspelbaar is, maar niet op een vervelende manier, want ook al is het einde voorspelbaar, het is een heerlijk verhaal met een paar leuke avonturen, met als hoogtepunt de reis naar Nederland waar het een en ander gebeurt. De hoofdpersonen mag je gelijk om wie ze zijn. Zoals het in een roman hoort, is er ook aandacht voor jaloezie, onzekerheid over of diegene je wel leuk vindt enz. Daarnaast moet je soms ook lachen om bepaalde stukjes en heb je het soms te doen met bepaalde mensen. Het boek leest lekker weg, nergens is het langdradig. Je ziet alles voor je en de plaatsen zijn, als je er wel eens geweest bent, heel herkenbaar en anders wil je daar graag heen om het met eigen ogen te bekijken. Ook heeft de schrijfster zich goed ingelezen wat de scheepstermen aangaat.Eenmaal in Schoon schip van Katie Fforde begonnen, is het lastig om weg te leggen en wil je het boek het liefst in één keer uitlezen, hoewel je tegen het einde ook weer niet wilt dat het boek uit is omdat je eigenlijk nog geen afscheid van bepaalde personen wilt nemen.Het enige minpuntje vind ik de cover, daar zou ik voor een aak, zoals beschreven in het boek, hebben gekozen.Wat vind je van de cover? Hij is mooi, maar zoals ik al aangaf, ik zou voor de aak die in het boek wordt beschreven zijn gegaan. Die past er beter bij.Wat vind je van de titel van het boek? Die is past er goed bij, hoewel de Engelse titel, Going Dutch, ook heel mooi is.Wat vind je van de schrijfstijl? Die is lekker vlot geschreven zonder langdradig te worden.Welke persoon vond je het leukst en waarom? Jo, omdat ze zo lekker zichzelf is.En aan wie had je een hekel en waarom? Phillip, lees het boek maar om te begrijpen waarom.Wat vond je van de locaties in het boek? Het zijn hele mooie locaties, vooral Londen en Dordrecht.Mooie quote in het boek: Een waarheid als een koe.Zou je het boek aanraden? Absoluut, zeker als je van feelgood romans houdt.Hoeveel boekjes geef je het boek? 📘📔📕📗📙Ga je het boek nog een keer lezen? Ik vond het een leuk boek om te lezen, maar hoef het niet nog een keer te lezen.Ga je het boek houden of geef je het weg? Ik ga het boek weggeven.Ga je de verfilming bekijken? Voor zover ik weet is er (nog) geen verfilming, maar mocht die er ooit komen, wat dan een echte zwijmelfilm zou worden met een paar knappe mannelijke acteurs ;), ga ik die niet kijken, omdat ik het verhaal liever in gedachten hou zoals ik het gelezen heb.Houdt 't boek je nog lang bezig nadat je het uit had?Ik heb het boek net uit, maar het zal me vast nog wel even bezig houden.Ga je vaker een boek van deze auteur lezen? Dit is het tweede boek dat ik van Katie Fforde heb gelezen en ga zeker ook haar andere boeken ooit nog lezen.

Waar gaat het boek over? Hetty Werkendam is nog maar een meisje als zij samen met haar ouders en haar broertjes naar Bergen-Belsen wordt gedeporteerd. Daar brengt ze veertien lange maanden door in de kinderbarak. Als een van de oudste kinderen wordt Hetty 'de kleine moeder' van zo'n veertig kinderen. Met haar veertien jaren een onmogelijke taak. Hetty, haar broertjes en hun ouders blijven in leven en worden na de oorlog herenigd.De kleine moeder van Bergen-Belsen is een aangrijpend relaas over Hetty's verblijf in het beruchte concentratiekamp.Bron: bolWat vind je van het boek? De kleine moeder van Bergen-Belsen van Hetty E. Verolme is een zeer aangrijpend boek waarbij je het niet droog houdt. Wat zijn een verschrikkingen hebben de kinderen, ook de volwassenen, meegemaakt. Je beseft na het lezen van het boek hoe goed je het eigenlijk hebt. Dat je kan gaan en staan waar je wilt, geen honger en dorst hoeft te lijden, kan douchen en een eigen bed in je eigen slaapkamer hebt. Om maar wat te noemen. Het zet je echt aan het denken.Hetty moet wel een beschermengel bij zich hebben gehad gezien de paar keer dat ze door het oog van de naald is gegaan. Tevens maakte ze zichzelf geliefd bij veel gevangenen en bewakers door altijd aan anderen te denken en daarna pas aan zichzelf. Ze hebben het echt heel zwaar gehad en de ergste dingen gezien wat je je niet kan voorstellen. Wat een opluchting toen ze eindelijk bevrijd werden en uiteindelijk herenigd worden met hun ouders.Ik neem mijn petje voor haar af dat ze een paar dagen na de bevrijding het verhaal heeft opgeschreven, waardoor dat gedeelte van de geschiedenis, hoe afschuwelijk ook, niet verloren is gegaan. Dat ze dat kon.Halverwege De kleine moeder van Bergen-Belsen van Hetty E. Verolme kon ik het boek niet meer wegleggen en moest ik het uitlezen. De foto's van het kamp en Hetty en haar broers, maken het boek compleet.Wat vind je van de cover? Een mooie cover die bij het boek past.Wat vind je van de titel van het boek? Die is goed gekozen, want ook al had Hetty in die tijd geen kinderen, toch was ze een soort moeder voor de kinderen, die hen troostte, verhaaltjes vertelde, verschoonde enz. Ze is een geboren moeder.Wat vind je van de schrijfstijl? Ondanks dat het een aangrijpend verhaal is, is het vlot geschreven.Welke persoon vond je het leukst en waarom? Hetty, omdat zij een sterk meisje was die nooit aan zichzelf dacht en de kinderen troostte en ook later een vrouw werd die onafhankelijk is.En aan wie had je een hekel en waarom? Dat zijn er teveel om op te noemen. Heeft de auteur je kunnen raken?Absoluut! Het zet je aan het denken van hoe goed je het hebt.Mooie quote in het boek: Denk aan het spreekwoord: de laatste loodjes wegen het zwaarst.Zou je het boek aanraden? Absoluut! Dit is een boek dat eigenlijk iedereen zou moeten lezen.Hoeveel boekjes geef je het boek? 📙📗📕📔📘Ga je het boek nog een keer lezen? Nee.Ga je het boek houden of geef je het weg? Het is een e-book, dus ik kan het niet weggeven, maar dit boek mag op mijn e-reader blijven staan.Ga je de verfilming bekijken? Voor zover ik weet is er (nog) geen verfilming, maar mocht die er ooit komen, dan ga ik die niet kijken. Het boek vond ik al beeldend genoeg en hoef de film daarom niet te zien.Houdt 't boek je nog lang bezig nadat je het uit had?Dit boek gaat me nog heel lang bezig houden.Website van de auteur:Hetty Verolme

Waar gaat het boek over? Marjolein heeft een zware tijd achter de rug als alleenstaande moeder met twee puberdochters. Wanneer ze Bart ontmoet is ze aanvankelijk terughoudend; durft ze nóg eens verliefd te worden? Ze neemt hem mee naar haar geliefde Portugal, en als ook Bart valt voor het land, het klimaat, de mensen en de natuur, begint Marjolein toch te geloven dat ze samen een toekomst hebben. Al snel vatten ze het plan op om een oud boerderijtje te kopen in de Alentejo. Als ze door een speling van het lot wat extra geld ter beschikking krijgen, wagen ze de stap: ze kopen huize 'Altavista', en zeggen Nederland definitief vaarwel. Ze willen biologische olijfolie maken en verkopen, en verder zelfvoorzienend leven. Maar wie wel eens een aflevering van Ik vertrek heeft gekeken, weet dat het allemaal niet vanzelf gaat: er wacht hun een periode met uitdagingen, hard werk en tegenvallers. Zal het Marjolein en Bart lukken hun grote droom te verwezenlijken?Bron: bolWat vind je van het boek? Thuis in Portugal van Marieke Woudstra is echt een boek dat je tussendoor leest of nadat je een heftig/emotioneel boek hebt gelezen, leest om bij te komen van het heftige verhaal, om je af te leiden. Het is in feite in dagboekvorm geschreven, ook al staan er geen datums bij, maar je gaat steeds naar het volgende moment in Portugal en de gedeeltes uit Nederland worden hooguit in fragmenten als een korte terugblik beschreven. Storend is dat niet.Je leert ondertussen in Thuis in Portugal van Marieke Woudstra een paar woordjes Portugees. Je leert een paar gewoontes kennen en ook krijg je een paar tips waar je op moet letten als je besluit om een huisje te kopen in Portugal, tevens leer je iets over geitenkaas maken.Thuis in Portugal van Marieke Woudstra mist wel diepte en er gebeurt niets schokkends, maar dat is in dit geval niet erg.Ik bewonder Bart & Marjolein in ieder geval, zeker omdat ik niet weet of ik ook zo zou kunnen en willen leven, maar de plaatsen die ze bezoeken en waar ze later gaan wonen spreekt me zeker aan. Daar zou ik ook wel willen wonen, maar dan toch met iets meer luxe.Wat vind je van de cover? Die is heel mooi, je wilt er gelijk heen.Wat vind je van de titel van het boek? Die is heel goed gekozen, vooral omdat Marjolein al verliefd was op Portugal.Wat vind je van de schrijfstijl? Het is, zoals gezegd, in dagboekvorm, maar dan zonder datums, wat niet storend is. Je mist ook niet de stukjes uit Nederland, omdat die af en toe in een terugblik voorbij komt.Welke persoon vond je het leukst en waarom? Marjolein, omdat ze alles achter zich durft te laten om in een vreemd land te gaan wonen en op een andere manier, dan ze gewend was, durft te gaan leven.En aan wie had je een hekel en waarom? Ik had aan niemand een hekel.Wat vond je van de locaties in het boek? Ik denk dat we volgend jaar maar eens 2 weken naar Portugal op vakantie moeten gaan. Antwoord zegt dus genoeg. 😉Mooie quote in het boek: De planten, de stenen, de dieren en de mensen zijn met elkaar verbonden door een web van bewustzijn dat ons allemaal verenigt.Zou je het boek aanraden? Als je van feel-good boeken houdt, dan kan ik je het boek zeker aanraden.Hoeveel boekjes geef je het boek? 📔📕📗📙Ga je het boek nog een keer lezen? Nee, ik vond het een heerlijk boek om te lezen, maar één keer lezen was genoeg.Ga je het boek houden of geef je het weg? Ik ga het boek weggeven.Ga je de verfilming bekijken? Voor zover ik weet is er (nog) geen verfilming, maar mocht die er ooit komen, dan ga ik die niet kijken of ik zou het als in slaap-val-film kijken, want zoveel gebeurt er dus niet.Houdt 't boek je nog lang bezig nadat je het uit had?Eerlijk gezegd hield het boek me niet bezig als ik het weg legde om wat anders te doen en ik denk ook niet dat me boek nu nog lang bezig zal houden. Het was heerlijk om te lezen nadat ik het boek De kleine moeder van Bergen-Belsen van Hetty Verolme had gelezen, dat liet me even de ellende uit dat boek vergeten, waar ik nog steeds blij ben dat ik dat boek heb gelezen, maar moest even iets luchtigs lezen.

De plectrumfabriek van Vincent van Warmerdam is een heel leuk boek waar menig man zich in zal herkennen. Als vrouw is het leuk om te lezen, dat jongens ook zo hun onzekerheden hebben. Tevens geeft het een mooi tijdsbeeld weer. Het geeft ook een mooi en herkenbaar beeld van de gezinssamenstelling weer, waar een ieder staat in het gezin.De omslag van De plectrumfabriek van Vincent van Warmerdam is heel mooi en geeft duidelijk weer waar het boek over gaat, al zou je dat ook als een dubbel iets kunnen opvatten. De titel past ook bij het boek, maar dat wordt je pas later in het boek gewaar waarom er voor die titel is gekozen. Sorry, hou het vaag, dat is wel zo prettig voor diegenen die het boek nog niet gelezen hebben.De plectrumfabriek van Vincent van Warmerdam leest als een trein. Eenmaal begonnen, dan is het lastig om het boek weg te leggen, je wilt steeds verder lezen. Wilt weten hoe het gaat. Het is heel vlot en, zoals gezegd, soms herkenbaar, geschreven. Het boek is dan ook zo uit als je er eenmaal aan begonnen bent. Ook zijn er momenten dat je moet lachen om bepaalde dingen/situaties.Het plot kwam onverwachts en hard aan, maar ergens ook wel verwacht als je tussen de regels door las.

Waar gaat het boek over? Het lijkt een prachtige zomer te worden voor de twaalfjarige Riddle. Het is 1972 en Riddles vader heeft zich kandidaat gesteld voor het Huis van Afgevaardigden. Vanuit hun huis in Massachusetts wordt er campagne gevoerd. Gelukkig kan Riddle aan alle drukte ontsnappen door te gaan paardrijden, haar grootste hobby. Wanneer ze per ongeluk getuige is van een moord durft ze dat aan niemand te vertellen. Pas later in de zomer begrijpt Riddle dat door haar stilzwijgen de situatie volledig uit de hand is gelopen. Oude familiegeheimen komen boven water en zetten een catastrofaal domino-effect in werking.

Waar gaat het boek over? Wij Nederlanders zijn geen heftig volkje. We zoeken steeds naar compromissen. We polderen en radicaliteit vinden we maar vies. Dit beeld hangen wij graag van onszelf op. Maar klopt het ook, als we in de spiegel van het verleden kijken? Hoorde bijvoorbeeld de Franse Revolutie bij een land vol opgewonden standjes, en zal ze dus een ver-van-mijn-bed-show blijven? Kunnen we dat idee volhouden, terwijl we met verbazing de aardverschuiving gadesloegen die zich in ons kikkerlandje voor en na de moord op Pim Fortuyn voltrok?Als we verder het verleden in kijken, blijken Nederlanders vaker drastische stappen te hebben gezet. We kunnen zulke momenten niet gebruiken, bagatelliseren ze en moffelen ze weg in een hoekje van ons collectief verleden. Toch was de Nederlandse Revolutie aan het eind van de achttiende eeuw zo'n moment. Corruptie, vriendjespolitiek en economische stagnatie teisterden de federale Republiek die Nederland toen was. Er kwamen burgeroorlogen van, buitenlandse interventies en staatsgrepen. Toen pas ontstond een eenheidsstaat, waar kerk en staat gescheiden zijn, waar alle burgers gelijke rechten en inspraak hebben.Voor een breed publiek haalt Joost Rosendaal in De Nederlandse Revolutie deze enerverende, emotionele en rumoerige periode uit de vergetelheid. In een epiloog vergelijkt hij het huidige Nederland met dit verleden. Rosendaal pleit ervoor om de radicaliteit in ons karakter serieus te nemen. Anders zullen we fenomenen als Pim Fortuyn - die zich in zijn zedenschets Aan het volk van Nederland spiegelde aan het patriottische verleden - niet kunnen begrijpen en weten we ons steeds weer 'diep geschokt'.

Waar gaat het boek over? Het is 1989. Een oude moeder heeft een hersenbloeding gehad en hult zich sindsdien in een mysterieus stilzwijgen. Haar twaalf volwassen kinderen besluiten om beurten voor haar te zorgen. 'Het zal niet lang duren', zeggen ze tegen elkaar. Maar tegen alle verwachtingen in blijft hun moeder leven. Acht jaar lang zit ze stil voor het raam. Steeds brozer en langzaam vergroeiend met haar stoel.Judith Koelemeijer raakte geïntrigeerd door het beeld van de zwijgende moeder - haar oma - en ging op zoek naar de geschiedenis van haar familie. Ze vroeg zich af wat de twaalf kinderen dachten over hun moeder, nu ze avond aan avond tegenover haar zaten. Wat wisten ze van haar? Wat wisten ze eigenlijk van elkaar? Hoe keken ze terug op hun gezamenlijke jeugd in de jaren vijftig en zestig?Hun verhalen zijn onthullend. Want hoe dicht ze vroeger ook op elkaar leefden, de broers en zussen blijken elkaar nauwelijks te kennen. Iedereen hield zijn zorgen voor zichzelf en zweeg. En alle twaalf bewaren, zonder het van elkaar te weten, volstrekt andere herinneringen aan hoe het destijds was. In Het zwijgen van Maria Zachea vertellen ze elk hun eigen verhaal: de keurige oudste dochters die zo laat trouwden, de 'professoren' die in de stad studeerden, de 'werkers' die het hoveniersbedrijf van hun vader overnamen, de 'kleintjes' die de vrijheid veroverden.Bron: bolWat vind je van het boek? Het zwijgen van Maria Zachea van Judith Koelemeijer is een zeer aangrijpend boek, maar tegelijkertijd ook een boek dat een mooi tijdsbeeld weergeeft, waarin je ziet hoe de tijden veranderen. Ik denk dat het voor velen, zeker voor diegenen die een zelfde soort opvoeding hebben gehad en in een groot gezin geboren zijn, een heel herkenbaar beeld is. De keuze waar de kinderen voor komen te staan. Zie maar dat iedereen het met elkaar eens is. Lastig lijkt me, als je met zoveel kinderen bent.Wat mij verwonderde, maar eigenlijk als je er goed over nadenkt ook weer niet zo verwonderlijk is, is dat ieder kind een ander beeld heeft van zijn jeugd en de omgang met hun ouders en hoe hun moeder zou denken.Je ziet in Het zwijgen van Maria Zachea van Judith Koelemeijer tevens duidelijk wat een geloof met een mens kan doen, maar ook wat het met je kan doen als je altijd is geleerd om maar niet over bepaalde zaken te praten, je mening niet te geven, de lieve vrede bewaren. Toch zie je dat met name de jongere kinderen zich wat meer afzetten, meer met de tijd mee gaan. Uiteraard heeft dat ook te maken met de tijd waarin ze opgroeien en met wie ze omgaan.Het jammere vind ik dat ik soms het gevoel had dat sommige verhalen afgekapt werden, voor mijn gevoel miste ik nog wat. Ook miste ik het verhaal achter Maria Zachea, over haar jeugd hoe ze die beleefd heeft en het leven voor ze trouwde. Die paar zinnen vond ik persoonlijk net te weinig, maar het zou kunnen dat haar kinderen haar ook niet goed kende, dat ze daar nooit echt naar hebben gevraagd. Ze heeft het in ieder geval niet makkelijk gehad in haar leven en neem mijn petje voor haar af dat ze toch maar dertien kinderen heeft opgevoed en zorgde dat ze altijd netjes erbij liepen.De paar familiefoto's maken Het zwijgen van Maria Zachea van Judith Koelemeijer af, zodat je een beeld hebt bij over wie het gaat.Wat vind je van de cover? Een mooie cover, maar ik zou voor een foto van Maria Zachea zijn gegaan.Wat vind je van de titel van het boek? Die is goed gekozen, past bij het boek.Wat vind je van de schrijfstijl? Die is vlot en beeldend, maar jammer dat bij sommigen het verhaal is afgekapt.Wat vond je van de locaties in het boek? Een hele mooie omgeving.Mooie quote in het boek: Wees blij met wat je hebt.Zou je het boek aanraden? Het is zeker een aanrader.Hoeveel boekjes geef je het boek? 📗📕📙Ga je het boek nog een keer lezen? Nee, ik ga het boek niet nog een keer lezen.Ga je het boek houden of geef je het weg? Het is een e-book, dus ik kan het niet weggeven, maar hij wordt wel verwijderd van mijn e-reader.Houdt 't boek je nog lang bezig nadat je het uit had?Ik denk dat het boek me nog wel even bezig gaat houden. Je gaat namelijk ook nadenken over hoe het bij jou in het gezin waar je uitkomt gaat/ging. Zoals gezegd, er zitten voor veel mensen wel herkenningspunten in.Ga je vaker een boek van deze auteur lezen? Ja, ik denk wel dat ik vaker een boek van haar ga lezen.

Waar gaat het boek over? Roberta, Bobbie voor vrienden, weet ook wel dat het een stomme streek was om verliefd te worden op een getrouwde politicus. Als het schandaal losbarst, vlucht ze van Londen naar het Ierse platteland. Daar gaat Bobbie werken als huishoudster bij een chaotische familie die een enorm vervallen kasteel bewoont. Bobbie wordt al snel hun steun en toeverlaat. Wanneer de afwezige heer des huizes, Finn, eindelijk opdaagt, blijkt hij een mopperkont. Bij hem kan Bobbie werkelijk niets goed doen. Maar Finn maakt vooral bezwaar tegen de vele bewonderaars die zij onopzettelijk aantrekt, als wespen op de honing.Bron: bolWat vind je van het boek? Ik heb me echt moeten worstelen door de eerste tien tot vijftien hoofdstukken van Ierse honing van Victoria Clayton. Dat was me veel te langdradig, te gemaakt. Te voorspelbaar ook. Vanaf dat Bobbie in Ierland is, begon ik het boek pas leuk te vinden. Dat komt ook met name door de familie en aanverwanten van het kasteel. Elk lid heeft zijn eigen grappige of trieste inbreng, inclusief de dieren. Elke dag is weer andere bijzondere, drukke dag waar Bobbie weer de gekste dingen beleeft/hoort en het probeert te verzorgen wat ze kan. Daarnaast laat ze zien en komt ze met ideeën hoe het ook anders kan. Je ziet de meeste leden één voor één veranderen op een positieve manier. Helaas komen er daarna een paar hoofdstukken in Engeland die afgeraffeld lijken te zijn. De dagen, soms zelfs maanden, gaan dan in een sneltreinvaart, waardoor je het gevoel hebt dat je een boel hebt gemist. Van mij had er nog wel een hoofdstuk achter de laatste gemogen, want het laatste hoofdstuk in Ierse honing van Victoria Clayton eindigt dan weer als een mierzoete roman, ook al had dat met een extra hoofdstuk ook wel het geval geweest, maar dat was dan toch anders. Voorspelbaar vond ik het op een gegeven moment ook wel, al had ik wel een andere gebeurtenis verwacht.Wat vind je van de cover? Ik zou voor een ander kasteel, een wat verwaarloosder kasteel zijn gegaan.Wat vind je van de titel van het boek? Jullie gaan me nu een zeur vinden, maar ik had voor Engelse Honing gegaan. Lees het boek maar om te begrijpen wat ik bedoel.Wat vind je van de schrijfstijl? Op zich is die wel vlot, maar hier en daar, zeker in de eerste hoofdstukken over Engeland, vond ik langdradig en de laatste hoofdstukken in Engeland waren te snel geschreven. Net of er snel weer naar Ierland gegaan moest worden.Welke persoon vond je het leukst en waarom? Maud, omdat zij geen blad voor de mond neemt. Ze is hard, maar ook eerlijk en op haar manier oprecht.En aan wie had je een hekel en waarom? Aan drie mannen, maar ik kan niet zeggen waarom, want dan zou ik iets verraden en dat wil ik diegenen die het boek nog niet gelezen hebben niet aandoen.Wat vond je van de locaties in het boek? Londen is een hele leuke stad, maar het ierse platteland is ook heel erg mooi. Ik zag alles zo voor me en wilde dat ik dat in het echt kon aanschouwen.Mooie quote in het boek: Epicurus had gelijk met zijn bewering dat de belangrijkste taak van de mens het nastreven van genot was.Zou je het boek aanraden? Als je van romantiek houdt en het niet erg vindt als een boek soms langdradig is, dan kan ik je het boek aanraden.Hoeveel boekjes geef je het boek? 📕📗Ga je het boek nog een keer lezen? Nee, het was leuk om het boek gelezen te hebben, maar ik hoef het boek niet nog een keer te lezen.Ga je het boek houden of geef je het weg? Het is een e-book, dus ik kan het boek niet weggeven, maar hij wordt wel van mijn e-reader verwijderd.Ga je de verfilming bekijken? Voor zover ik weet is er (nog) geen verfilming en ik verwacht ook niet dat die er komt of ze moeten alleen het Ierse gedeelte verfilmen, maar mocht die ooit verfilmd worden, dan ga ik die niet kijken.Houdt 't boek je nog lang bezig nadat je het uit had?Ik denk niet dat boek me lang bezig zal houden.Ga je vaker een boek van deze auteur lezen? Misschien wel, misschien niet, hangt van het boek af.

Waar gaat het boek over? Puck is vijf jaar en woont met haar moeder in een achterstandswijk in Rotterdam. Op een dag verhuizen ze naar een kapitale villa in Zwijndrecht, waar de nieuwe man van haar moeder woont. Het lijkt een sprookje: de man – die door Puck ‘ome meneer’ wordt genoemd – ontfermt zich over het meisje. Ome meneer overlaadt haar met cadeaus, wast drie keer per week Pucks haren en samen maken ze lange tochten in zijn grote auto.Bron: bolWat vind je van het boek? Lieveling van Kim van Kooten is een heftig boek. Ik heb een paar keer gehad dat ik het boek wilde sluiten en een ander boek wilde pakken omdat ik me ergerde aan ome meneer, aan wat hij deed. Tegelijkertijd wilde ik ook verder lezen omdat ik wilde weten of er gerechtigheid zou komen. Aangezien jullie mijn recensie nu zitten te lezen, zullen jullie begrijpen dat ik het boek heb uitgelezen, hoe heftig het onderwerp ook is en ik ben er blij om, want ik had al vanaf bladzijde een door dat er ook genoeg te lachen zou vallen, naast het verdriet, boosheid en alle andere gevoelens die het boek teweeg brengt. Of de gerechtigheid zege viert, dat moet je zelf maar gaan lezen.Aan de moeder heb ik me eigenlijk hooguit maar een paar keer geërgerd, moest meer om haar domheid en haar egoïsme, of beter hoe ze reageerde, lachen. Tot een bepaald moment dat ze hoorde wat er was gebeurd, toen kreeg ik medelijden met haar.Met Puck heb ik het vanaf het eerste moment al te doen gehad. Dat haar jeugd van haar is afgenomen vanaf het moment dat ze zijn verhuisd.Wat ik jammer vind aan het verhaal van Lieveling van Kim van Kooten, is dat je niets meer hoort van haar echte vader. Het lijkt mij dat hij toch op een bepaald moment ook iets gehoord moet hebben en zijn dochter zou willen helpen/opvangen.Daarnaast was voor mijn gevoel het boek nog niet uit, want ik miste nog een paar hoofdstukken, over hoe het haar verder is gegaan. Het einde was nogal raar, niet af. Kan helaas niets meer zeggen, want dan zou ik het einde verraden en dat is niet leuk voor diegenen die het boek nog niet hebben gelezen.In ieder geval neem ik mijn petje af voor Kim dat zij zo'n zwaar en heftig onderwerp zo luchtig en geregeld met humor heeft geschreven. Ik geloof best dat dat niet makkelijk is geweest.Wat vind je van de cover? Erg lieflijk en bedrieglijk. Je verwacht namelijk, als je niet hebt gelezen waar het over gaat, een boek met (liefdes) gedichten te lezen of een mierzoete roman. Je verwacht niet dat er achter die cover een heftig verhaal schuilt. Toch past de cover bij het boek.Wat vind je van de titel van het boek? Eigenlijk heb ik hier hetzelfde antwoord als bij de vorige vraag. Ook hier past de titel goed bij het boek. Kan  niet zeggen waarom, want dan zou ik een gedeelte van het verhaal verraden.Wat vind je van de schrijfstijl? Het is geschreven vanuit het kind en je ziet haar ouder worden wat schrijven aangaat. Het is vlot geschreven, soms ook met humor, vooral als het om haar moeder gaat of de familie van haar moeder. Toch lees je het verdriet en de schaamte tussen de regels door.Welke persoon vond je het leukst en waarom? Oma Crooswijk, wat een heerlijk mens is zij toch. Uiteraard heeft ze zo haar fouten, maar ze heeft hart op de tong en het beste voor met haar kinderen en kleinkinderen.En aan wie had je een hekel en waarom? Ome meneer. Lees het boek maar om te begrijpen waarom ik een hekel aan hem heb. Ik weet zeker dat jij na het lezen van dit boek ook een hekel (dat druk ik nog zachtjes uit) aan hem hebt.Wat vond je van de locaties in het boek? Rotterdam blijft een wereldstad.Mooie quote in het boek: Uiteindelijk komt de waarheid altijd aan het licht, hoe goed je haar ook verstopt.Zou je het boek aanraden? Absoluut.Hoeveel boekjes geef je het boek? 📔📙📗📕Ga je het boek nog een keer lezen? Nee, één keer was genoeg.Ga je het boek houden of geef je het weg? Het is een e-book, dus ik kan het boek niet weggeven, maar ik ga hem verwijderen van mijn e-reader.Ga je de verfilming bekijken? Voor zover ik weet is er (nog) geen verfilming en ik hoop ook niet dat die er komt, want dit boek is te gruwelijk om verfilmd te worden. Sorry Kim.Houdt 't boek je nog lang bezig nadat je het uit had?Dit boek gaat me zeker nog een hele tijd bezig houden.Ga je vaker een boek van deze auteur lezen? Mocht ze ooit weer een boek uitbrengen, wat ik wel hoop, maar dan met een wat minder heftig onderwerp, maar wel met de humor erin, zoals ze dat met name met de moeder van Puck heeft gedaan, dan zal ik die zeker gaan lezen.

Waar gaat het boek over? Op zoek naar sporen van haar heeroom, die missionaris was in Congo, reist Lieve Joris in 1985 naar Zaïre. Haar tocht leidt naar het oude Congo van de paters, maar ook naar het Zaïre van Mobutu: ze ontmoet vertrouwelingen en critici van de president, trekt de zwarte cité is waar de vermaarde Zaïrese plantrekkerij de toon aangeeft en het dansen doorgaat tot de ochtend gloort. In een oude roestige boot vaart ze de Zaïrestroom op. 'Terug naar Congo' is een zoektocht naar het koloniale verleden, maar ook een scherpzinnig portret van het dagelijks leven in het hart van Afrika.Bron: bolWat vind je van het boek? Terug naar Congo van Lieve Joris is een heel indrukwekkend waarbij je een kijkje krijgt op hoe de mensen leven, denken en doen in Zaïre. Lieve neemt geen blad voor de mond en laat zich niet bang maken door de 'negatieve' verhalen van 'blanken' over de oorspronkelijke bewoners. Het maakt haar alleen maar nieuwsgieriger na hoe ze echt zijn. Of de vooroordelen echt waar zijn of dat je dat met een flinke pak zout moet nemen.Terug naar Congo van Lieve Joris leest over het algemeen vlot weg, maar soms had ik moeite met lezen omdat er veel Franstalige zinnen in staan. Het is jammer dat er niet achter die zinnen tussen haakjes de Nederlandse vertaling is geplaatst. Niet iedereen die het boek leest, kent Frans. Wat me overigens verbaasde dat er in Congo zoveel Frans werd gesproken, maar dat blijkt dus te komen doordat er zoveel Belgen hebben gewerkt en gewoond. Ook vond ik het soms langdradig.Terug naar Congo van Lieve Joris is in ieder geval een mooi stukje geschiedenis van hoe het tot sowieso 1985 was. Je leest hoe ze toen omgingen met bijvoorbeeld als iemand was overleden, hoe ze toen leefden, de verschillen tussen arm en rijk en de verhoudingen tussen blank en zwart.Wat vind je van de cover? De cover past bij het boek. Je hebt echt het idee dat het over Congo gaat, ook al ben je daar nog nooit geweest.Wat vind je van de titel van het boek? Die past bij het boek.Wat vind je van de schrijfstijl? Over het algemeen leest het boek vlot weg, maar soms vond ik het langdradig en het is irritant dat de Franse zinnen niet vertaald zijn.Heeft de auteur je kunnen raken?Ja, ik merk dat ik toch niet zo avontuurlijk ben, dat ik zelf niet die reis zou maken die Lieve heeft gemaakt. Ik zou gillen als ik een kakkerlaklijk op mijn kamer zag en daar niet meer slapen. Dat zij dat wel heeft gedaan, vind ik knap. Sowieso zou ik als vrouw niet alleen naar zo'n land reizen. I know, ook dat klinkt als een vooroordeel, maar ik vind het nu eenmaal fijner om samen met iemand te reizen.Toch had ik het gevoel dat ik even een paar dagen met Lieve ben meegereisd, omdat ik alles zo voor me zag en niet alles vond ik even leuk om te zien, maar het is wel de keiharde werkelijkheid.Zou je het boek aanraden? Ja, ik kan je het boek aanbevelen, maar voor de Franse zinnen zou ik wel een Frans-Nederlands woordenboek of een vertaal app op de telefoon bij de hand houden als je die taal niet kent.Hoeveel boekjes geef je het boek? 📗📙📔Ga je het boek nog een keer lezen? Nee, ik vond het leuk om het boek te lezen, maar hoef hem niet nog een keer te lezen.Ga je het boek houden of geef je het weg? Het is een e-book, dus ik kan het boek niet weggeven, maar ik ga hem verwijderen van mijn e-reader.Ga je de verfilming bekijken? Voor zover ik weet is er (nog) geen verfilming, maar mocht die er ooit komen, dan ga ik niet kijken. Evengoed kan het een goed bekeken film worden. Vooral voor diegenen die niet van lezen houden, zou dit een goede en leerzame film kunnen zijn.Houdt 't boek je nog lang bezig nadat je het uit had?Ik denk dat het boek me nog wel even bezig zal houden.Ga je vaker een boek van deze auteur lezen? Misschien wel.Website van de auteur:Lieve Joris

Ik mocht dit boek lezen voor Jacandra's Leesclub op bol, waar ik in 2016 aan mee heb gedaan. Daar wil ik bol hartelijk voor danken. Ik heb genoten van het boek. Deze recensie heb ik op 5 november 2016 op mijn vorige boekenblog geschreven.

Op 29 december 2015, ik heb het toevallig (toe gegeven, niet zo toevallig 😁) mijn eerste boekrecensie op Surfing Ann's Boekenblog geplaatst. Toen wist ik nog niet waar dat toe zou gaan leiden, maar in die tien jaar heb ik heel veel recensies, mede mogelijk gemaakt door de vele auteurs en uitgeverijen, mogen schrijven en plaatsen.