Pussy album - Stella Bergsma

Het gebeurt zelden dat ik blij ben als ik een boek uit heb, meestal zit ik in een dubbelgevoel van het willen weten hoe het afloopt, maar tegelijkertijd nog geen afscheid willen nemen van de personages. Iedere boekenwurm weet wat ik bedoel en voor de anderen, vervang het boek in bijvoorbeeld een goede film, dat is net zoiets. Daar ben je ook benieuwd naar de afloop, maar tegelijkertijd wil je nog geen afscheid nemen van de hoofdrolspelers.

Terug naar mijn recensie van Pussy album van Stella Bergsma. Ik was vanmorgen heel erg blij dat ik het boek uit had, want ik vond het niets. Toch ben ik blij dat ik het boek mocht lezen voor de leesclub, want nu kan ik mijn eigen mening er over hebben en heb ik niet steeds het gevoel van 'zou het wel wat voor mij zijn, ergens wil ik het ook wel lezen, ben ik er benieuwd naar', want dit boek behoorde echt bij de twijfelgevallen. Het enerzijds wel willen lezen omdat je er benieuwd naar bent en anderzijds ook zoiets hebben van dat het ook weer niet hoeft. Lekker dubbel is dat, maar ik denk dat er vast meer boekenwurmen zijn die dat kennen, dat ik niet de enige ben. Toch, mede dankzij de voornamelijk positieve reacties, wilde ik het boek lezen.

Wederom dwaal ik af, want jullie willen vast wel weten waarom ik blij ben dat ik Pussy album van Stella Bergsma uit had. Ik vind haar taalgebruik erg grof. Voor diegene die mij kennen, weten dat ik ook wel eens boeken lees met grof taalgebruik, I know, maar van de een kan je het hebben en van de ander niet en in dit geval was het wel heel erg extreem en vond ik het ook geregeld beledigend naar sommige mensen toe. Alsof zij beter is dan de andere mensen.
Toch neem ik mijn petje voor de schrijfster af dat ze zo vanuit wat sommige mensen denken, van uit een diep gevoel, heeft geschreven, dat ze zich goed heeft ingeleefd in die persoon en toegegeven ze was geregeld ook kunstig met woorden. Je moet maar op bepaalde woorden komen. De schrijfstijl vind ik in ieder geval heel apart, een verhalende poëzie.
Verder wisselde mijn gevoel af van een hekel aan de hoofdpersoon hebben, daarna medelijden, daarna weer een hekel en eindigend met medelijden.
Het einde zat er aan te komen. Neen, ik verklap niet hoe, maar op het laatst had ik het wel door.
De cover van Pussy album van Stella Bergsma vind ik mooi en past bij het boek, al zou ik voor een andere bloem hebben gekozen. Lees het boek maar om te begrijpen welke bloem ik bedoel.

Hoeveel boekjes geef je het boek?

📔📕