Van uitgeverij Aspekt mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken.
Waar gaat het boek over?
Drie generaties onderling verwante Nederlanders, grootouders, ouders en kinderen, beleven in voormalig Nederlands – Indië de laatste decennia van het koloniale tijdperk, elk vanuit hun eigen perspectief. 'Denken aan Bandoeng' beschrijft hun werk in dienst van het Gouvernement in Batavia en de Staats Spoorwegen in Lahat. Het gezinsleven, de schooltijd van de kinderen, de vakanties in de bergen. Na de Japanse Bezetting, de kamptijd in Bandoeng, Tjimahi en Banjoe Biroe, keerden tijdens de Bersiap de meesten terug naar familie in Holland en beleefden daar de definitieve dekolonisatie. Ondanks alles bleven zij voor hun gevoel verbonden met de geschiedenis van het late kolonialisme in Indonesië.
Hun visie is de onze niet meer. Wij weten hoe alles is afgelopen. Toch ontroeren de talloze, soms vermakelijke brieven die wekelijks naar Holland werden geschreven, evenals de kampdagboeken en hun later geschreven memoires. Het waren de bouwstenen voor dit boek.
Bron: bol
Omslagontwerp:
Mark Heuveling, Snezhina Uzunova
Binnenwerk:
Thami van Mansom, Thomas Wunderink
Jaar van verschijnen:
2018
EAN:
9789463384995
Bindwijze:
Paperback
Aantal pagina's:
276
Genre:
literatuur en romans
Verfilmd?
Het boek is (nog) niet verfilmd
Wat vind je van het boek?
Bij het zien van de schitterende cover van Denken aan Bandoeng van Annelies Oldeman wil je weten wie het meisje is dat bij haar vader of iemand anders op schoot zit en wie die man is. Het doet nostalgisch aan. Het doet verlangen naar de warme zomer waar je op een terrasje zit met iets fris of bij een zwembad waar je lekker in kan afkoelen en daarna opdrogen in de zon op het grasveld. De titel maakt nieuwsgierig.
Denken aan Bandoeng van Annelies Oldeman gaat over drie generaties die ieder op hun eigen manier hun tijd in het voormalig Nederlands - Indië hebben beleefd, hoe de grootouders naar Nederlands - Indië vertrokken, de tijd dat de drie generaties daar woonden en werkten, de tijd in de kampen en hun uiteindelijke terugkeer naar Nederland, hoe ze dat hebben ervaren. Ondertussen werden er vanuit Nederlands - Indië brieven en vaak meer zoals foto's naar de familie in Nederland en andersom gestuurd. Het zijn vaak ontroerende, liefdevolle brieven, zeker die van een zusje aan haar oudere zus zijn ontroerend, maar ook vermakelijk. In het boek kun je lezen waar het de familie vooral om ging als ze elkaar brieven schreven. Het zal voor diegenen die voor het computertijdperk zijn geboren bekend voor komen.
Ondanks dat het deels fictie is, heeft Annelies Oldeman zich goed weten in te leven in haar grootouders en haar ouders in Denken aan Bandoeng en geloof je dat de fictieve stukjes echt hebben plaatsgevonden. De fictie is mooi verweven met het waargebeurde. Ze heeft het leven van hen goed weten te verbeelden, mede dankzij de brieven en dagboekaantekeningen van haar ouders die over hun ervaringen in de kampen hadden geschreven. Je voelt de onmacht, het verdriet, de heimwee, de angst en de boosheid, maar ook de liefde voor elkaar en voor hun kinderen.
Meestal zijn boeken over Nederlands - Indië vanuit de volwassen persoon geschreven, maar in dit boek zijn er twee delen vanuit twee volwassen personen bekeken en één deel vanuit kinderogen waardoor je een ander beeld krijgt dan je meestal hebt met boeken over Nederlands - Indië. In dat deel vertelt de auteur hoe zij alles heeft beleefd als kind, het leven voordat ze in het kamp kwam, hoe het kampleven voor haar was, de terugreis naar Nederland en hoe haar eerste tijd in Nederland was. Ook lees je wat ze heden ten dage doet. Ze weet goed te verwoorden hoe de plaatsen waar ze vroeger kwam en waar ze woonde eruit zagen waardoor je er, op de kampen na, zelf heen wilt om het met eigen ogen te aanschouwen.
Net als bij veel boeken uit het verleden, krijg je ook in dit boek een mooi tijdsbeeld van hoe het vroeger was en weet je weer dat alles wat nu zo gewoon is, zoals bijvoorbeeld het rijden in een auto of het maken van foto's dat dat vroeger niet zo gewoon was. Het is alleen jammer dat de foto's in het boek onduidelijk zijn waardoor je niet goed kan zien wat er precies allemaal op staat. De foto op de cover is het mooist en duidelijkst van de foto's in het boek.
Kortom; Denken aan Bandoeng van Annelies Oldeman is een interessant boek over drie generaties die ieder op hun eigen manier de gebeurtenissen hebben beleefd in Nederlands - Indië, in de kampen en uiteindelijk weer terug in Nederland. Het zijn drie verschillende ervaringen waarvan er twee delen vanuit volwassen perspectief zijn bekeken en één deel vanuit de kinderogen. Je voelt de liefde voor de familie en voor het gezin waar ze uitkomen.
Voldeed het boek aan je verwachtingen?
Ja, dat deed het boek.
Wat vind je van de cover?
Die is schitterend, past bij het boek.
Wat vind je van de titel van het boek?
Die is heel erg goed gekozen.
Wat vind je van de schrijfstijl?
Die is lekker vlot en beeldend.
Hoe origineel is het verhaal?
Ondanks dat er genoeg bekende stukjes in staan, omdat die ook voorkomen in andere boeken over Nederlands - Indië zoals bijvoorbeeld over de Bersiap, is het verhaal toch origineel omdat het de ervaringen zijn van de auteur en haar familie, hoe zij alles hebben beleefd op hun manier.
Wat vind je van de opbouw van het verhaal?
Die is goed. Het verhaal is chronologisch geschreven waarbij er af en toe wordt teruggeblikt in de tijd.
Zat je direct in het verhaal?
Ja, ik zat er direct in.
Weet dit boek je aandacht vast te houden?
Ja, dat weet het boek zeker.
Is het verhaal geloofwaardig?
Ja, het verhaal is geloofwaardig.
Zijn de karakters in het boek geloofwaardig?
Ja, dat zijn ze stuk voor stuk.
Welke persoon vond je het leukst en waarom?
De vader omdat hij een liefdevolle vader en man was die goed voor zijn gezin zorgde.
En aan wie had je een hekel en waarom?
Ik ben er nog niet uit aan wie ik een grotere hekel heb.
Wat vond je van de locaties in het boek?
Over het algemeen heel mooi.
Zou je in de tijd dat het boek zich afspeelt kunnen leven?
In de tijd van de grootouders wel, maar in de tijd van de oorlog en vlak daarna niet.
Heeft de auteur je kunnen raken?
Ja, dat heeft ze. Hoe vaak ik ook lees over hoe het was in de kampen, dat went nooit ondanks dat ik het gelukkig nooit heb meegemaakt. Toch raakt het me keer op keer weer als ik hoor en lees over hoe het was voor de mensen in de kampen. Ik heb steeds het gevoel dat ik er bij was door de beeldend geschreven verhalen. Ook nu was dat weer zo en raakte het me weer.
Mooie quote in het boek:
Het ging om schrijvend aan elkaar te denken, de geliefde dichterbij te halen, in het leven van alledag spanning en structuur te brengen.
Zou je het boek aanraden?
Ik kan iedereen het boek aanraden.
Voor welke doelgroep zou dit boek geschikt kunnen zijn?
Voor eenieder die geïnteresseerd is in de verhalen over Nederlands - Indië.
Hoeveel boekjes geef je het boek?
📙📕📘📔
Ga je het boek nog een keer lezen?
Misschien.
Ga je het boek houden of geef je het weg?
Het boek mag terug in de boekenkast.
Houdt 't boek je nog lang bezig nadat je het uit had?
Ik denk niet dat het boek mij lang bezig gaat houden.
Ga je vaker een boek van deze auteur lezen?
Misschien wel, hangt van het boek af.
Website van de uitgever:
UITGEVERIJ ASPEKT
Reactie plaatsen
Reacties