Van Pieter Wouter Broekharst mocht ik zijn boek recenseren. Ik wil hem daar hartelijk voor danken.
Subtitel:
Verhalen uit de thuiszorg
Waar gaat het boek over?
Het is niet alles kommer en kwel.
Deze bundel verhalen en enkele gedichten schilderen ontmoetingen die zijn geïnspireerd door gesprekken in de thuissituatie. Het gaat met een luchtige ondertoon over de beperkingen door lichamelijke ongemakken en over dementie, maar zonder de ernst en het verdriet erachter uit het oog te verliezen.
Maar ook anekdotes over de verzorgende en zorgvrager, over oud worden en oud zijn. Geen buikschuddende humor, maar met een simpele glimlach of een stiekem traantje.
Zoals de gezapige stroom van het water van een rivier soms wordt verbroken, wordt ook het leven van een oudere medemens soms voor korte of langere tijd, en soms voor de resterende levensjaren, verstoord, zoals op een stille zomerdag door een lichte bries kringels op het water ontstaan.
Dit zijn de RIMPELINGEN.
Bron: bol
Omslagontwerp:
Karel Zwaard, Maassluis
Jaar van verschijnen:
2022
EAN:
1230005581627
Bindwijze:
E-book
Aantal pagina's:
157
Genre:
Verhalen
Wat vind je van het boek?
Bij het zien van de mooie cover van Rimpelingen van Pieter Wouter Broekharst wil je weten welke plaats op de foto staat. Diegenen die er wonen of bekend zijn met die plaats zullen meteen weten welke plaats het is. Ondanks dat de foto past bij het boek, was het beter geweest als men voor een foto van de thuiszorg had gekozen, of van de auteur zelf waarbij hij aan het werk is als thuiszorgmedewerker. Dan was het meteen duidelijk geweest wat je van het boek kan verwachten. De titel is goed gekozen, het is een nieuwsgierig makende titel. De subtitel geeft precies aan wat je van het boek kan verwachten.
Rimpelingen van Pieter Wouter Broekharst is een verhalenbundel met verhalen over de thuiszorg. De auteur heeft verhalen geschreven waarin hij beschrijft wat hij zoal meemaakt in de thuiszorg, hoe mensen reageren op de auteur en wat de mensen hem vertellen. De verhalen worden afgewisseld met verhalen waarin de auteur zich ingeleefd heeft in iemand die dement is en af en er staan een paar gedichten in die de gevoelens van de mensen die thuiszorg nodig hebben of dement zijn, goed weergeven. De verhalen en gedichten zijn los te lezen. Je bepaalt zelf met welk verhaal of gedicht je begint, welk verhaal of gedicht je daarna leest en met welk verhaal of gedicht je eindigt. Doordat het korte verhalen zijn, kun je het boek goed tussendoor lezen tijdens bijvoorbeeld een pauze of als je bijvoorbeeld moet wachten bij de dokter. Ook is het een mooi boek voor als je een reading challenge te halen hebt.
De verhalen in Rimpelingen van Pieter Wouter Broekharst zijn over het algemeen met veel humor geschreven. Je merkt aan alles dat de auteur een Rotterdammer is of dat hij daar vlakbij is opgegroeid en of heeft gewoond. De verhalen staan vol met Rotterdamse humor. Voor diegenen die bang zijn dat de auteur de mensen belachelijk maakt in dit boek, dat is niet zo. Hij behandelt iedereen met veel respect en hij weet duidelijk wat hij tegen veel mensen kan zeggen en wat hij beter niet kan zeggen tegen andere mensen, dat je met iedereen weer anders omgaat. Voor een buitenstaander lijkt het soms brutaal of grof, maar dat is het allerminst. De auteur voelt de mensen haarfijn aan. Daarbij laten veel mensen in het boek goed zien dat ze er goed tegen kunnen en dat ze zelf ook niet altijd even braaf zijn, zoals een vrouw die niet gedoucht wil worden door een man, maar voor één man graag een uitzondering maakt. Geregeld moet je lachen om bepaalde stukjes in een verhaal, zoals bijvoorbeeld om een man die zijn leeftijdsgenoten oud vindt en niet in een verzorgingshuis wil wonen, maar dat is ook om een andere reden.
Niet alle verhalen zijn even vrolijk, je voelt soms het verdriet van de mensen in de verhalen en al lezende kom je erachter waarom sommige mensen reageren zoals ze reageren, dat er vaak een enorm verdriet achter schuilt, dat ze hun overleden partner missen, ook al doen sommige mensen nog zo stoer. Eén verhaal laat goed zien waarom je (echt)paren niet uit elkaar zou moeten halen, ook al herkent de een de ander niet meer, maar dat ze samen zouden moeten kunnen blijven wonen in een verzorgingshuis waarbij ze de complete verzorging krijgen die één van de partners ook had gehad als hij of zij alleen woonde, omdat hij of zij die zorg nodig heeft. Het blijft triest dat dat zo slecht geregeld is. Je moet dan ook even slikken als je het verhaal helemaal hebt gelezen. Een doos met tissues mag je dan ook wel bij de hand houden voor de emotionele momenten.
De verhalen in Rimpelingen van Pieter Wouter Broekharst laten goed zien hoe belangrijk de thuiszorg is en dat veel mensen niet alleen de zorg nodig hebben, maar ook graag een praatje of een lolletje met de thuishulp maken, zodat ze er weer even tegen kunnen, zoals de man die zijn vrouw heeft verloren en kort daarna CVA kreeg. De verhalen laten daarmee goed zien hoe belangrijk het is als zorgverlener dat je tijd voor de mensen maakt en niet aan te krappe tijdschema's gebonden bent, wat niet goed is voor het welzijn van de mensen. Voor veel mensen die in de thuiszorg werken, zullen veel verhalen herkenbaar zijn, zoals mensen die op de tijd letten en boos worden als je maar even te laat bent door wat dan ook.
Kortom; Rimpelingen van Pieter Wouter Broekharst is een verhalenbundel boordevol verhalen over wat de auteur mee heeft gemaakt in de thuiszorg. Geregeld moet je lachen om diverse verhalen, maar er zijn ook verhalen en gedichten bij waarbij je even moet slikken. Het zijn verhalen en gedichten die uit het leven zijn gegrepen.
Voldeed het boek aan je verwachtingen?
Ja, het boek voldeed aan mijn verwachtingen.
Wat vind je van de cover?
Het is een mooie cover die bij het boek past, maar het was mooier geweest als men meer had laten zien dat het om verhalen uit de thuiszorg gaat, door bijvoorbeeld voor een foto van de thuiszorg gekozen te hebben.
Wat vind je van de titel van het boek?
De titel is heel goed gekozen. Het is een nieuwsgierig makende titel.
Wat vind je van de subtitel van het boek?
De subtitel is heel goed gekozen, je weet meteen wat je te wachten staat in het boek.
Wat vind je van de schrijfstijl?
De verhalen zijn op een vertellende manier geschreven. Het is net of de auteur met een bakkie, zwart, zonder suiker en melk dus, bij je aan tafel zijn verhalen zit te vertellen.
Hoe origineel zijn de verhalen?
De verhalen zijn erg origineel, want het is zoals de auteur ze heeft meegemaakt, heeft ervaren, ook al is het hier en daar misschien wat aangedikt, maar dat is niet erg.
Hoe actueel is het boek?
Het boek is erg actueel en zal dat altijd blijven ook.
Wat vind je van de opbouw van de verhalen?
De verhalen zijn stuk voor stuk goed opgebouwd.
Zat je direct in de verhalen?
Ja, ik zat direct in de verhalen.
Weet dit boek je aandacht vast te houden?
Ja, het boek weet je aandacht vast te houden. Als je eenmaal aan een verhaal bent begonnen, dan kun je niet meer stoppen met lezen.
Heeft de auteur je kunnen raken?
Ja, de auteur heeft me diverse keren weten te raken. Elk verhaal heeft me eigenlijk wel geraakt.
Mooie quote in het boek:
Het lijken wel pinguïns met botontkalking.
Zou je het boek aanraden?
Ik kan iedereen het boek aanraden.
Voor welke doelgroep zou dit boek geschikt kunnen zijn?
Voor eenieder die van waargebeurde verhalen houdt.
Hoeveel boekjes geef je het boek?
📔📗📘📕
Ga je het boek nog een keer lezen?
Misschien.
Ga je het boek houden of geef je het weg?
Het is een e-book, die kan ik niet weggeven, maar het e-book mag op mijn Chromebook blijven staan.
Houdt het boek je nog lang bezig nadat je het uit had?
Ik denk wel dat sommige verhalen in het boek me (onbewust) nog wel even bezig gaan houden.
Ga je vaker een boek van deze auteur lezen?
Ja, dat ga ik zeker doen.
Reactie plaatsen
Reacties